Müasir Azərbaycan poeziyasının tanınan simalarından biri Mahirə Nağıqızı (Hüseynova) öz dəsti xətti ilə fərqlənən şairlərimizdəndir. Onun yaradıcılığında diqqəti özünə çəkən əsas meyar səmimilik, sadəlik, təbiilik, insani saflıq və bəşəri hisslərdir. Mahirə Nağıqızı xalq poeziyasına dərindən bələd olmaq, öz üzərində işlərkən folklor təcrübəsinə, poetik ənənələrə daha çox bel bağlamaq, bütünlükdə xalq təfəkkürünə söykənmək cəhətdən də seçilir.
Şairənin yaradıcılığı ilə tanış olduqda onun aşıq ədəbiyyatının, nağıl və əfsanələrin, dastanlarımızın, dialektlərimizin, arxaik sözlərimizin vurğunu olduğunu sezməmək mümkün deyil. Mahirə xanımın ruhunun xalq ruhuna yaxınlığı, xalq danışıq dilinə doğma münasibəti onun şeirlərini oxucularına daha da sevdirir.
Şairənin mövzuları rəngarəng və çoxşaxəlidir. O təkcə mövzuları tapmaqla kifayətlənmir, onları ürəkdən hiss edir, duyur və yaşayır. Nə vaxtsa canına, qanına hopmuş havanı, ətri, rəngi yenidən cana gətirir, qətrə-qətrə şirəsini toplayıb poeziyaya çevirir.
Mahirə Nağıqızı sözə həssas yanaşan, onu ilahi qüvvə, güc təki sevən, onun məna çalarlarından məharətlə faydalanan bənzərsiz şairdir.
Şairənin yaradıcılığındakı bədii tapıntılar, yeni bədii fikirlər olduqca çoxdur.
Onun ürək döyüntülərini eşitdirən, qəlbinin, ruhunun hərarətini, təravətini əyaniləşdirən, oxucuya asan çatdırılan fikrin, düşüncənin duruluğu, aydınlığı, səmimiliyi və təbiiliyidir. Xalq xəzinəsinə dərindən bələdlik, el sözünün yeni yozumu Mahirə Nağıqızının poeziya yaradıcılığının əsas xüsusiyyətlərindən biritək özünü göstərir. Bu xüsusiyyəti, xalq sazı-sözü üstə köklənmək şairənin öz el-obasına, yurduna, xalqına bağlılığını əks etdirir, onun şair duyumunun, bədii təfəkkürünün, düşüncələrinin, xəyallarının hüdudlarını genişləndirir.
Mahirə Nağıqızının bir şairətək arzuları, istəkləri bəşəridir, dünyəvidir. Elə bu səbəbdən də onun şeirlərində fikir, mətləb cinahı daha qüvvətli, daha güclüdür.
Səmimi şeirləri ilə sevilən şairənin yaradıcılığı haqqında çox söz demək olar, lakin fikrimiz Mahirə Nağıqızının bir neçə şeirini oxucularına təqdim etməklə onları sevindirməkdir:
YENƏ GƏLƏR
Göylər dərd saxlamaz, quzum,
Dərdi-səri yerə gələr.
Hərəsinin öz qapısı,
Baxma, birdən-birə gələr.
Dərə keçib dik aşanın,
Baxtına kotan qoşanın,
Ürəyində danışanın
Handa biri dilə gələr.
Mizanı haqdı dünyanın,
Gec-tez olur qədir-qayım.
Haqqına qul olmayanın,
Haqqı gilə-gilə gələr.
Var ömrə yarı bircə dəm,
Təsəllindi, tuta bilsən.
Qaça bilməzsən qədərdən,
Dönüb qara yelə gələr.
Mahirə, nə diləyin var?
Saçlarının dənidi kar,
Qəlb istəyən açıq-aşkar,
Ya xəlvəti yenə gələr.
SEVİRƏM DE
Bircə dəfə pıçıltıyla,
Nə olar ki, sevirəm de.
Asta-asta, ürkək-ürkək
Bax beləcə sevirəm de.
Ver mənə bu kainatı,
Pərvazlandır qol-qanadı.
Dəyiş gözümdə həyatı,
Baxışınla sevirəm de.
Təsəlli ver bu ürəyə,
Nəğmə qoşum gül-çiçəyə.
Şair qəlbim o zirvəyə
Çatar təki sevirəm de.
Gilə-gilə hop qanıma,
Dirilik ver bu canıma.
Hərdən də bir ünvanıma,
Gizli-gizli sevirəm de.
SƏNİN
Gəzdiyin yollarda qalam,
Hayın-harayında sənin.
Bir tikə kərpici olam
Könül sarayında sənin.
Görəsən say-seçmə kimi,
Dərdə çara çeşmə kimi.
Oxunmamış nəğmə kimi,
Bitəm dodağında sənin.
Qadanı-balanı alam,
Qoyma məni ayrı qalam.
Yaz göyərəm, qış saralam,
Qalam budağında sənin.
Sehrkaram, səsdə, olsun,
Dilə olsun, istə, olsun.
Yerin başım üstə olsun,
Ölüm qabağında sənin.
Mərhəmət eylə, danış, din,
Babal-günahdı etdiyin.
Bilmədin, Mahirə ömrün
Verdi sorağında sənin.
QAYTAR
Qoyma öləzisin ümid çırağı,
Oyat içimdəki ruhu, marağı,
Ömür kitabımda hansı varağı
Açsan, görərsən ki, orda adın var,
Qaytar o ümidi, o adı qaytar!
Hər dərdi göz olan gördümü yazam?
Gördüyüm birdimi, beşdimi yazam?
Qələm tapammadım dərdimi yazam,
Yellərə danışdım, çatar, ya çatmaz,
Qaytar o ümidi, nə çatdı qaytar.
Ha həyan gözlədim sağım- solumdan,
Çalışdım daşları yığam yolumdan.
Deyə bilmədim ki, yapış qolumdan,
Məni qaranlıqdan özün çək apar,
Qaytar o ümidi, dəvamdı qaytar.
Baxırsan şər gəlir, donu xeyirdi,
Beşi qəşəmdisə, onu xeyirdi.
Hər ağır ovqatın sonu xeyirdi.
O xeyir karvanın düz qatar-qatar,
Qaytar o ümidi, havamdı qaytar.
Mahirə, dan yeri ümid rəngidir,
Göründü zülmətin qəlbi təngidi.
Bir sözün həsrətə əcəl zəngidir,
Deyib də başa vur möhnəti qurtar,
Qaytar o ümidi, yuvamdı qaytar.
YARPAQ-YARPAQ
Yay da bitir, indi payız,
Bilinəcək yarpaq-yarpaq.
Xəyallarımız xəzana,
Bürünəcək yarpaq-yarpaq
Kim söyləyər, yaş o yaşdı,
Bu yaş o yaşdan da başdı.
Demə, gözlədiyim qışdı,
Görünəcək yarpaq-yarpaq
Çovğun ötüb qar gələcək,
Sınağa nə var, gələcək.
Sevirsə də yar gələcək,
Sürünəcək yarpaq-yarpaq.
Hansı qar var, ərimədi,
O nə dərddi kirimədi.
Nə diləkdi yerimədi,
Yeriyəcək yarpaq-yarpaq.
İstədiyin qəlbdi, candı?
Can deyilən əl-amandı.
Zaman özü kim ki yandı,
Kürüyəcək yarpaq-yarpaq.
Olan olacaq, gözdəmə,
Odda olanı közdəmə.
Mahirə, dərdə döz demə,
Kiriyəcək yarpaq- yarpaq.
DOLANAR
Bir itiyin ətrafında hərlənər,
Axşam-səhər neçə güman dolanar.
Dar günündə qəflət olan dillənər,
Yüz xətada bircə aman dolanar
Hər addımdan bu dünyada bir nişan,
Ömür yoldu, rizə-rizə danışan.
Ulduz kimi gözümüzdə sayrışan,
Gözdən iraq yaxşı-yaman dolanar.
Bu dünyadı, kədər bitər, qəm bitər,
Qarşılama, yola salma birtəhər.
Kim dedi ki, nahaq itər, haqq itər,
Heç nə itməz, olar ümman, dolanar.
Mən kiməm ki nagahandan söz deyəm,
Haqq eliyib əyri deyəm, düz deyəm,
Ha can atam, eşidənə yüz deyəm,
Çatanacan zaman-zaman dolanar.
Bilirəm ki, tanıyacaq ahınnan,
O bələddi Mahirəyə yaxınnan,
Başım üstə Həsən Mirzə ruhunnan,
Tapanacan mənə loğman, dolanar.
Əliyeva Aynurə
Rezonans.az
